Niepłodność
Niepłodność (Sterilitas, infertilitas, infecundity) jest objawem wielu schorzeń i ich wymienienie przekracza ramy tego opracowania. Reasumując; każde ciężkie schorzenie, zwłaszcza przewlekłe obniża płodność. Istotą leczenia niepłodności jest rozpoznanie występujących schorzeń i właściwe ich leczenie by odtworzyć utraconą płodność. Klasycznie o niepłodności mówi się, gdy do poczęcia nie dochodzi pomimo rodbywania regularnych stosunków płciowych (2-3 razy w tygodniu) przez ponad 12 miesięcy bez stosowania antykoncepcji. W ok. 80% związków po roku regularnego współżycia kobieta poniżej 40 lat zachodzi w ciążę.
Ze względu na zakres niepłodności
Niepłodność całkowita (sterilitas absoluta), czyli stan w którym nie ma fizycznej możliwości do zajścia czy utrzymania ciąży. Obejmuje to u kobiety stany takie jak: brak jajników, jajowodów, macicy czy pochwy, a także poważne wady tych narządów zarówno o podłożu wrodzonym czy nabytym. U mężczyzny o niepłodności całkowitej mówimy w sytuacji braku jąder (wada wrodzona bądź nabyta czyli kastracja)
Niepłodność względna (sterilitas relativa lub sterilitas temporaria) czyli niepłodność czasowa określana także jako subpłodność to stan w którym istnieje pierwotna przyczyna dająca szansę na wyleczenie.
Ze względu na czas wystąpienia
Niepłodność pierwotna (sterilitas primaria) to niemożność zajścia w ciążę u kobiety, lub niemożność zapłodnienia u mężczyzny, w sytuacji braku wcześniejszego potomstwa z poprzednich związków.
Niepłodność wtórna (sterilitas secundaria) to stan w którym istniała potwierdzona wcześniej płodność, lecz została zahamowana. Może ona mieć podłoże chorobowe (czynnik jajowodowy, przebyte stany zapalne, zaburzenia czynnościowe i inne) lub jatrogenne, tzn. jako skutek działalności lekarskiej (obustronna kastracja, obliteracja jajowodów, niepłodność po stosowaniu antykoncepcji i inne).
Ze względu na zakończenie diagnostyki
Niepłodność idiopatyczna to sytuacja w której dostępnymi metodami nie jesteśmy w stanie czy to postawić rozpoznania czy zastosować skutecznej terapii. Statystyki podają od 14 do 30% niepłodności w których medycyna nie jest w stanie pomóc żadnymi dostępnymi sposobami. W grupie niepłodności idiopatycznej z powodu braku powszechnych metod analitycznych wyróżnia się zaburzenia układu odpornościowego: alloimmunologiczne kiedy kobieta wytwarza przeciwciała przeciwko plemnikom partnera, albo jest uczulona na pewne antygeny trofoblastu i reaguje zamknięciem naczyń odżywiających go, co z kolei powoduje obumarcie odżywianego za pomocą trofoblastu zarodka. Występują też zaburzenia autoimmunologiczne, kiedy reakcja immunologiczna skierowana jest przeciwko własnym komórkom własnych narządów co może prowadzić np. do wytworzenia przeciwciał przeciwjajnikowych i do przedwczesnej niewydolności jajników.
Niepłodność małżeńska w klasycznej definicji to niemożność uzyskania ciąży po rocznym współżyciu w celu koncepcyjnym. Obecnie dotyka ona 18-20% małżeństw w Polsce.